ที่มาของการจำพรรษา

     พระพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ พระเวฬุวัน กรุงราชคฤห์ ในครั้งนั้นพระพุทธเจ้ายังมิได้ทรงบัญญัติ ให้ภิกษุมีการจำพรรษา ภิกษุทั้งหลายจึงเที่ยวจาริกไป ตลอดทั้งฤดูหนาว ฤดูร้อน และ ฤดูฝน ไม่มีการพักผ่อน

     ประชาชนทั้งหลาย ต่างพากันติเตียนเพ่งโทษ พระสมณะเหล่านี้เที่ยวไปทุกฤดู เหยียบย่ำหญ้าอันเขียวสด เป็นการเบียดเบียนอินทรีย์อย่างหนึ่ง ซึ่งมีชีวะทำให้สัตว์เล็ก ๆ ต้องตายลง

     พวกนักบวชนอกพระพุทธศาสนา ซึ่งมีธรรมต่ำทราม ยังหยุดพักตลอดฤดูฝนแม้ฝูงนกก็ยังหยุดพักทำรังบนยอดไม้ ตลอดฤดูฝน แต่พระสมณะเหล่านี้ หาได้หยุดพักในฤดูฝนไม่

     เมื่อพระพุทธเจ้าทรงทราบเหตุที่เกิดขึ้น จึงประชุมสงฆ์แล้วรับสั่งว่า

     "ภิกษุทั้งหลาย ! เราอนุญาตให้จำพรรษา"